در سال های اخیر رژیم کتوژنیک و استفاده از کتوز به از دست دادن وزنبهبود سلامت عمومی و افزایش وضوح ذهنی علاقه خود را افزایش داد. با این حال، بسیاری از پیروان رژیم کتوژنیک با شگفتی متوجه شدند که این رژیم در ابتدا برای جمعیت خاصی از افراد طراحی شده بود: کسانی که مبتلا به صرع هستند. در این مقاله، برخی از تاریخچه کتوز برای صرع، نحوه استفاده از آن برای درمان و دلایل احتمالی موفقیت کتوز در این زمینه را پوشش خواهیم داد.
فهرست مطالب
سابقه کتوز برای صرع
La رژیم کتوژنیک اولین بار در دهه 1920 به عنوان یک رژیم درمانی برای افراد مبتلا به صرع توسعه یافت. صرع یک اختلال عصبی مزمن است که باعث تشنج های غیرقابل پیش بینی در کنار سایر مشکلات سلامتی می شود. صرع افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد و انواع تشنج از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است.
روزه، منجر به کتوز در بدن، از 500 سال قبل از میلاد به عنوان درمان صرع استفاده می شود و رژیم کتوژنیک به عنوان جایگزین ایجاد شده است. کسانی که از آن پیروی می کنند همچنان می توانند بدون پرهیز از غذا به مزایای کتوز برای صرع دست یابند.
علل صرع
حدود 2.3 میلیون بزرگسال آمریکایی و نزدیک به نیم میلیون کودک مبتلا به صرع هستند. هر سال حدود 150,000 مورد جدید صرع در ایالات متحده تشخیص داده می شود.
اکثر تشخیص های صرع هیچ علت واقعی قابل شناسایی ندارند. با این حال، چندین شرایط اضافی وجود دارد که می تواند منجر به صرع شود، از جمله عفونت، آسیب سر، سکته مغزی و تومورهای مغزی.
آنچه در مورد کتوز و صرع مهم است مکانیسم هایی است که رژیم کتوژنیک به تسکین تشنج در مبتلایان به این اختلال مزمن کمک می کند. بیایید نگاهی به ایده هایی بیندازیم که چرا در برخی از بیماران صرع موفق بوده است.
چگونه کار می کند
الف رژیم کتوژنیک این یک رژیم غذایی با چربی بالا، پروتئین متوسط و کربوهیدرات بسیار کم است. این توازن درشت مغذی ها باعث می شود بدن از استفاده از گلوکز برای سوخت به استفاده از چربی تبدیل شود، که منجر به تشکیل کتون ها با تجزیه چربی می شود.
به طور کامل درک نشده است که چرا رژیم کتوژنیک موثر است، حتی اگر رژیم غذایی مدت‌هاست که برای کودکانی که به داروهای تشنج پاسخ نمی‌دهند، تجویز شده است. این چیزی است که ما می دانیم:
رایج ترین نظریه در مورد اینکه چرا رژیم کتوژنیک (و در نتیجه کتوز) کنترل تشنج صرع را بهبود می بخشد وجود زیاد کتون در بدن. اجسام کتونی ساخته شده باعث تغییر در متابولیسم می شوند، که ممکن است باعث اثر ضد تشنج در افراد مبتلا به صرع شود. 1 ).
برخی از مطالعات حیوانی نشان می دهد که کتون ها حتی ممکن است بر پیشرفت صرع کنترل داشته باشند. 2 ).
تئوری های دیگر پیشنهاد می کنند که کتوز طولانی مدت می تواند ایجاد آن را محدود کند گونه های واکنش پذیر اکسیژن، افزایش سنتز GABA (یک انتقال دهنده عصبی در مغز و کاهش تحریک پذیری سلول ها) و افزایش تولید انرژی در بافت مغز. 3 ).
کتوز برای انواع تشنج
رژیم کتوژنیک اغلب برای کودکان مبتلا به تشنج که به داروهای تشنج پاسخ مثبت نداده اند توصیه می شود. دو دسته اصلی از تشنج ها وجود دارد که در افراد مبتلا به صرع رخ می دهد:
- تشنج عمومی (که موضعی نیز نامیده می شود): ایجاد می شود توسط تکانه های الکتریکی در سراسر مغز.
- تشنج های جزئی (که کانونی نیز نامیده می شود): توسط تکانه های الکتریکی در بخش کوچکی از مغز تولید می شود.
کاهش تشنج از طریق کتوز
توسط epilepsy.comبیش از نیمی از کودکانی که از رژیم کتوژنیک استفاده می کنند شاهد کاهش 50 درصدی یا بیشتر در تعداد تشنج هایشان هستند. حدود 10 تا 15 درصد از کودکان مبتلا به کتوز حتی تشنج را به طور کامل متوقف می کنند.
این امر به ویژه برای کودکان مبتلا به سندرم لنوکس-گاستوت، نوعی از صرع که در آن بیمار چندین نوع مختلف تشنج دارد، صادق است. اگرچه نشان داده شده است که کتوز در افراد مبتلا به تشنج عمومی مفیدتر است، رژیم کتوژنیک برای کودکان مبتلا به تشنج جزئی نیز مفید بوده است.
شرایط مربوط به صرع
مطالعات کوچک نشان داده است که رژیم غذایی کتوژنیک برای شرایط مرتبط با صرع زیر مفید است:
- سندرم رت: اختلال ژنتیکی نادر ماده خاکستری مغز که پس از تولد شکل می گیرد. تا 80 درصد از بیماران مبتلا به سندرم رت تشنج را تجربه می کنند.
- اسپاسم نوزادان: اختلال صرعی که در افراد در هر سنی از جمله نوزادان دیده می شود، معمولاً بین 3 تا 12 ماه پس از تولد رخ می دهد. بیماران سه دسته از حملات صرع را اغلب به طور همزمان تجربه می کنند.
- سندرم دروت: اختلال عملکرد مغز صرعی ژنتیکی نادر که در سال اول تولد شروع می شود.
- کمپلکس توبروس اسکلروزیس: یک اختلال ژنتیکی که در آن تومورها در چشم ها، مغز، کلیه ها، ریه ها و پوست ایجاد می شوند. تومورهای مغزی می توانند مشکلات متعددی از جمله تشنج ایجاد کنند.
- سندرم کمبود GLUT1: اختلالی که معمولاً شامل تشنج های مکرر است که در چند ماه اول پس از تولد شروع می شود.
- سندرم دوز: تشنج میوکلونیک آتونیک (نوعی تشنج عمومی) که بین هفت ماهگی تا شش سالگی رخ می دهد.
علاوه بر این، حالت های هوشیارتر و بهبودهایی در استقامت، سطح فعالیت و توجه تجربه می شود. 5 ) در بیماران مبتلا به صرع که از رژیم کتوژنیک پیروی می کنند.
مطالعات کتوز برای بزرگسالان مبتلا به صرع نشان می‌دهد که این کتوز مؤثر است، اگرچه به نظر می‌رسد در بیمارستان، کتوز بیشتر برای کودکان تجویز می‌شود. به نظر می رسد این در درجه اول به دلیل این واقعیت است که رژیم غذایی در ابتدا برای بزرگسالان بسیار محدود کننده تلقی می شد و بسیاری از اختلالات تشنج در اوایل کودکی شروع می شوند.
فرآیند درمان: رژیم کتوژنیک برای صرع
هنگامی که یک کودک برای علائم صرع خود از رژیم کتوژنیک استفاده می کند، معمولاً با یک روزه شروع می شود و سپس رژیم را در بیمارستان شروع می کند. این به پرسنل پزشکی اجازه می دهد تا اطمینان حاصل کنند که هنگام شروع رژیم غذایی تشنج افزایش نمی یابد، به اعضای خانواده در مورد رژیم غذایی آموزش می دهند و اطمینان حاصل می کنند که تمام داروهای مورد استفاده بدون کربوهیدرات هستند.
یک فرمول رژیم غذایی کتوژنیک همچنین می تواند برای نوزادان و کودکانی که از طریق لوله گاستروستومی تغذیه می شوند استفاده شود.
هر چند روزه ورود به کتوز ضروری نیست، این روند را تسریع می کند و اغلب به همین دلیل استفاده می شود.
اگرچه بیماران همچنان در حالی که رژیم کتوژنیک دارند از داروهای تشنج استفاده می کنند، برخی از بیماران پس از اجرای این رژیم توانسته اند دوزهای کمتری مصرف کنند. با این حال، این می تواند در کودکان خطرناک باشد، زیرا خارج شدن از کتوز بسیار آسان است، حتی با یک وعده غذایی. حتی ممکن است برای والدین دشوار باشد که دائماً همه چیزهایی را که فرزندانشان در طول روز می خورند نظارت کنند.
پیام حذف
اگرچه مکانیسم‌های دقیق مفید بودن کتوز برای افراد مبتلا به صرع را نمی‌دانیم، اما می‌دانیم که در کاهش یا از بین بردن تشنج، به ویژه در کودکان، همانطور که برای اولین بار تقریباً یک دهه پیش ادعا شد، مفید بوده است. همچنین بینش قدرتمندی از پتانسیل کلی کتوز برای بهبود شرایط مختلف به ما می دهد.